TED is een jaarlijkse conferentie over Technologie, Entertainment en Design. En TED.com is hun wonderschone website waar je alle “TED Talks” kunt bekijken. De speeches en demonstraties die daar worden gegeven, geven je veel inspiratie. Je kan ook niet zomaar naar een TED conferentie, je moet ervoor worden uitgenodigd. Daarom is het juist knap (of nodig) dat ze zich op deze manier openstellen voor het gewone publiek. En er zijn twee video's die ik zeker wil delen met jullie.
Sir Ken Robinson pleitte in 2006 vermakelijk en zeer bewogen voor een onderwijssysteem dat creativiteit koestert in plaats van ondermijnt.
Via www.ted.com
25 februari 2011
Deze namiddag ook een interessante presentatie gezien tijdens de slotzitting van de International Days door trendwatcher Herman Konings van Pocket Marketing/nXt, Trend and Future Research Company. Hij legde uit hoe hij de toekomst ziet in een internationale en duurzame wereld. Het ging ondermeer over je eigen toekomst creëren, je flexibel opstellen en open staan voor nieuwe, innovatieve zaken. Eén van die dingen was rooftop gardening, en dat deed me denken aan een reeks foto's die ik een paar maanden geleden zag op de website van The Selby. Todd Selby plaatst foto’s van kleurrijke huizen van creatieve mensen (Michael Stipe, Philippe Starck, ...) die hij gaat bezoeken op zijn website. Met waterverf maakt hij ook schilderijen en de foto’s en de kunstwerkjes combineert hij op een grafische manier die bijzonder aanstekelijk werkt. Leuk om eens binnen te kunnen gluren bij allerhande artistieke mensen, en de atmosfeer die zij in hun thuis creëren, of om te zien waar zij hun inspiratie halen en vinden.
Een uitstekend portret van The Selby in The New York Times lees je hier.
Ik bezoek zijn website regelmatig, net als die van Keri Smith, gewoon om vrolijk van te worden.
Een uitstekend portret van The Selby in The New York Times lees je hier.
Ik bezoek zijn website regelmatig, net als die van Keri Smith, gewoon om vrolijk van te worden.
Mind the Book
Een nieuw ‘internationaal festival voor de geest’, stelt het engagement van schrijvers en denkers en hun kritische bevraging van de maatschappij centraal. Het is een project van kunstencentrum Vooruit en deSingel - het festival alterneert jaarlijks tussen Antwerpen en Gent - die beide in Vlaanderen een nood aan een alternatief en actueel boekenfeest ontwaarden. De internationale keynotesprekers van deze eerste editie staan symbool voor de ambitie en de kwaliteit die het festival nastreeft.
Dit zijn oa. Íngrid Betancourt*, Fawzia Koofi*, Robert Fisk* en Umberto Eco*.
De eerste editie vindt plaats in de Singel op 4, 5 en 6 maart 2011.
Mind the Book =
een ‘meeting of minds’ tussen schrijvers en lezers
een selectieve boekenbeurs/ontdekkingstocht in de nieuwe fictie- & non-fictie, graphic novel en poëzie
een presentatieplatform voor kwalitatieve bibliofiele uitgaven
een sleutel tot de wereld van het digitale boek
een podium voor de CeLT-prijs, bekroning van het best geschreven artikel in een Vlaams Literair Tijdschrift
een plek die u confronteert met debatten over heikele literaire en actuele thema’s
een provocateur die andere kunstdisciplines uitdaagt tot het innemen van standpunten
Dit zijn oa. Íngrid Betancourt*, Fawzia Koofi*, Robert Fisk* en Umberto Eco*.
De eerste editie vindt plaats in de Singel op 4, 5 en 6 maart 2011.
Mind the Book =
een ‘meeting of minds’ tussen schrijvers en lezers
een selectieve boekenbeurs/ontdekkingstocht in de nieuwe fictie- & non-fictie, graphic novel en poëzie
een presentatieplatform voor kwalitatieve bibliofiele uitgaven
een sleutel tot de wereld van het digitale boek
een podium voor de CeLT-prijs, bekroning van het best geschreven artikel in een Vlaams Literair Tijdschrift
een plek die u confronteert met debatten over heikele literaire en actuele thema’s
een provocateur die andere kunstdisciplines uitdaagt tot het innemen van standpunten
TURN! OUT CITY NIGHT feat. Zombie Nation (dj-set), Foreign Beg
Turn!Out City Night is weer terug! 4 zalen toptalent van Turnhout tot over de grenzen met opnieuw een speciale zaal voor poëzie. De Houten Zaal is dit jaar Chronos Label Room: dubstep van de bovenste plank!
Op het programma: Zombie Nation (dj set), Foreign Beggars, Camo & Crooked, Joy Wellboy, Tetsuo, Lonestar, Chronos Badman Collective, Dr Philt, Hip to the Jive, Spencer The Rover, Maarten Inghels, Maud Vanhauwaert, Der Phixer, Miami Nice & Courtasock ft Saimn-I, Eptic, Skumstep, Pretbederf, Deer Friends, Jogo, Wanna Panda, Silasoul, Lime...
Zaterdag 05/03 vanaf 20 uur in de Kuub & Houten Zaal.
LOCATIE
de Warande - Kuub
Warandestraat 42
2300 Turnhout
Studenten van de KHK krijgen ook een mooie 4 euro korting in voorverkoop!
Storm op komst!!!
Over drie weken is het weer Storm op komst. De Warande staat dan helemaal in het teken van beeldende kunst en muziek voor kinderen. Kom luisteren naar het concert 'Microkosmos' met muziek van Béla Bartók door Levente Kende op zaterdag 19 maart, laat je verleiden door de poëtische en muzikale poppentheatervoorstelling 'En lang en gelukkig' door Compagnie Frieda op zondag 20 maart. Of laat je diezelfde dag meevoeren door het succesvolle, wervelende Italiaanse theaterstuk 'Storia di una famiglia' van Compagnia Rodisio.
Vrijdag 18/03 t.e.m. dinsdag 22/03 in en rond de Warande
Info: Storm op komst
Vrijdag 18/03 t.e.m. dinsdag 22/03 in en rond de Warande
Info: Storm op komst
Courtisane festival
Het Courtisane festival viert zijn tiende verjaardag. Een reden om trots te zijn, maar niet om te berusten! Courtisane houdt de blik strak op de toekomst gericht, met de twee voeten in het heden. De zoektocht naar afwijkende cinematografische ervaringen levert zoals ieder jaar tal van verrassingen op: tegendraads en aangrijpend, experimenteel en reflectief, complex en sensueel…
Naast een verse selectie van nieuw film- en videowerk van lokale en internationale kunstenaars in competitie, biedt het programma ook nu weer een blik op het werk van enkele ‘Artists in Focus’. Dit jaar zijn dat de activistische filmmaker Sylvain George, 16mm-filmlyricus Robert Fenz en avant-garde grootheid Robert Beavers. In Film-Plateau zullen deze filmmakers een bloemlezing uit eigen werk presenteren, alsook een waaier van persoonlijke inspiratiebronnen. In Vooruit plant het festival in dat kader twee unieke live-ontmoetingen van cinematografisch vernuft en eigengereide muzikale improvisatie.
Naast een verse selectie van nieuw film- en videowerk van lokale en internationale kunstenaars in competitie, biedt het programma ook nu weer een blik op het werk van enkele ‘Artists in Focus’. Dit jaar zijn dat de activistische filmmaker Sylvain George, 16mm-filmlyricus Robert Fenz en avant-garde grootheid Robert Beavers. In Film-Plateau zullen deze filmmakers een bloemlezing uit eigen werk presenteren, alsook een waaier van persoonlijke inspiratiebronnen. In Vooruit plant het festival in dat kader twee unieke live-ontmoetingen van cinematografisch vernuft en eigengereide muzikale improvisatie.
24 februari 2011
Mekhitar Garabedian en Pieter Geenen.
EXPO
MEKHITAR GARABEDIAN - PIETER GEENEN - SLAVS AND TATARS: LE MONT ANALOGUE
20.02.11 > 22.04.11
Terwijl in 1918 de Armeense genocide in alle hevigheid woedt, vertrekt een expeditie vanuit een grensstadje aan de voet van de Kaukasus. De groep, geleid door Georg Gurdjieff, wil er de geheimen van de bergtoppen gaan ontsluieren. De onderneming kan rekenen op ruime belangstelling van de inwoners, die ervan overtuigd zijn een groep avontuurlijk ingestelde wetenschappers en bergbeklimmers uit te wuiven. Zo had Gurdjieff het trouwens ook aangekondigd in een stevig gefundeerd ‘wetenschappelijk’ artikel in een lokale krant.
In werkelijkheid is Georg Gurdjieff echter geen wetenschapper, maar een Armeens-Grieks mysticus die met vrienden en familie op de vlucht slaat voor de meedogenloze vijandelijkheden in zijn land. Om de gruwel zonder verdere kleerscheuren te overleven, ziet hij zich gedwongen tot kunstgrepen als deze.
Dertig jaar na de geslaagde vluchtpoging bezorgt een van Gurdjieffs volgelingen het bewuste ‘wetenschappelijke’ artikel aan de Franse schrijver René Daumal (1908-1944). Hij baseert er zijn laatste en bekendste boek op: ‘Le Mont Analogue - Roman d'aventures alpines, non euclidiennes et symboliquement authentiques’. Het wordt een verslag van een moeizame expeditie naar de onbereikbare top van de gelijknamige berg. Het werk dankt zijn bekendheid deels aan het feit dat het zonder einde gebleven is. Daumal sterft immers vroegtijdig, net voor hij aan de ontknoping van het verhaal zou beginnen. Daardoor blijft de niet-euclidische dimensie en de betekenis van de fictieve bergtop in nevelen gehuld.
Wahrheit und Dichtung. Toegepast op de Ararat, de besneeuwde bergtop die in de tentoonstelling centraal staat, verwijst deze koppeling duidelijk naar de geopolitieke situatie van de meermaals betwiste grensstreken aan de voet van de Kaukasus. Tegelijk verwijst ze ook naar de mythische dimensie die de berg kreeg na de Armeense genocide en diaspora. Vanuit drie verschillende invalshoeken gaan de kunstenaars op zoek naar een uitdagend evenwicht: tussen overlevering en onderzoek, inzicht en verbeelding, trauma en rêverie. Of, zoals Slavs and Tatars schrijft in één van zijn manifesten over de Kaukasus: “De essentie bestaat erin een complexloze, persoonlijke interpretatie te geven van een diffuus erfgoed dat langs alle kanten belegerd wordt.”
Bron: http://www.west-vlaanderen.be/genieten/Cultuur/musea/bepart/Pages/default.aspx
Info:
BE-PART
Westerlaan 17
Waregem, Belgium, 8790
MEKHITAR GARABEDIAN - PIETER GEENEN - SLAVS AND TATARS: LE MONT ANALOGUE
20.02.11 > 22.04.11
Terwijl in 1918 de Armeense genocide in alle hevigheid woedt, vertrekt een expeditie vanuit een grensstadje aan de voet van de Kaukasus. De groep, geleid door Georg Gurdjieff, wil er de geheimen van de bergtoppen gaan ontsluieren. De onderneming kan rekenen op ruime belangstelling van de inwoners, die ervan overtuigd zijn een groep avontuurlijk ingestelde wetenschappers en bergbeklimmers uit te wuiven. Zo had Gurdjieff het trouwens ook aangekondigd in een stevig gefundeerd ‘wetenschappelijk’ artikel in een lokale krant.
In werkelijkheid is Georg Gurdjieff echter geen wetenschapper, maar een Armeens-Grieks mysticus die met vrienden en familie op de vlucht slaat voor de meedogenloze vijandelijkheden in zijn land. Om de gruwel zonder verdere kleerscheuren te overleven, ziet hij zich gedwongen tot kunstgrepen als deze.
Dertig jaar na de geslaagde vluchtpoging bezorgt een van Gurdjieffs volgelingen het bewuste ‘wetenschappelijke’ artikel aan de Franse schrijver René Daumal (1908-1944). Hij baseert er zijn laatste en bekendste boek op: ‘Le Mont Analogue - Roman d'aventures alpines, non euclidiennes et symboliquement authentiques’. Het wordt een verslag van een moeizame expeditie naar de onbereikbare top van de gelijknamige berg. Het werk dankt zijn bekendheid deels aan het feit dat het zonder einde gebleven is. Daumal sterft immers vroegtijdig, net voor hij aan de ontknoping van het verhaal zou beginnen. Daardoor blijft de niet-euclidische dimensie en de betekenis van de fictieve bergtop in nevelen gehuld.
Wahrheit und Dichtung. Toegepast op de Ararat, de besneeuwde bergtop die in de tentoonstelling centraal staat, verwijst deze koppeling duidelijk naar de geopolitieke situatie van de meermaals betwiste grensstreken aan de voet van de Kaukasus. Tegelijk verwijst ze ook naar de mythische dimensie die de berg kreeg na de Armeense genocide en diaspora. Vanuit drie verschillende invalshoeken gaan de kunstenaars op zoek naar een uitdagend evenwicht: tussen overlevering en onderzoek, inzicht en verbeelding, trauma en rêverie. Of, zoals Slavs and Tatars schrijft in één van zijn manifesten over de Kaukasus: “De essentie bestaat erin een complexloze, persoonlijke interpretatie te geven van een diffuus erfgoed dat langs alle kanten belegerd wordt.”
Bron: http://www.west-vlaanderen.be/genieten/Cultuur/musea/bepart/Pages/default.aspx
Info:
BE-PART
Westerlaan 17
Waregem, Belgium, 8790
De zomervakantie? Niet meer zo ver....
... als je het mij vraagt, en hoe kan je tijdens die periode goedkoop doch artistiek reizen?
Streetopia is daarop het antwoord. Zoals couchsurfen, maar dan kunstzinnig verantwoord.
Streetopia is daarop het antwoord. Zoals couchsurfen, maar dan kunstzinnig verantwoord.
Tattoo's voor kinderen... .
Untitled, 2010 © the artist and courtesy of the artist and Stephen Friedman Gallery
Interessante workshop voor kinderen, en misschien een idee voor onze studenten?
Kunstenaar David Shrigley maakt niet alleen tekeningen, animaties en grappige cartoons, maar ook tatoeages. Tijdens deze workshop in museum M maken de kinderen hun eigen tattoo en halen daarvoor inspiratie in de tentoonstelling over David Shrigley.
Praktisch
Kinderen van 6 tot 9 jaar
14:00 > 16:30
Meer info: www.artforumvzw.be
KRAAK festival
The Beautiful Band / Bryce Beverlin II / Thomas Bloch / Call Back The Giants / Arthur Doyle & Steve Noble / France / Bridget Hayden / Catherine Christer Hennix / Iasos / Mother of Fire / TwinSisterMoon / Floris Vanhoof
Zaterdag 5 Maart 2011 vanaf 14:00.
Muziek- en kunstenfestival:
Het KRAAK festival palmt dit jaar het volledige Netwerkgebouw in en wordt organisch geïntegreerd in de tentoonstelling. De organisatie trekt de kaart voor het radicale: fluxus avant-garde, freejazz, harde gitaarnoise, performance-improv, new age en outsiderblues. Naast bloedende oren zal u er een gezalfd muzikaal geweten aan overhouden: de zoete wetenschap dat u concerten hebt gezien van de meest relevante acts van het moment!
Info: Netwerk / centrum voor hedendaagse kunst heeft tot doel de nieuwste ontwikkelingen in de kunstwereld zichtbaar te maken en toe te lichten aan een zo groot mogelijk publiek.
Het ontwikkelt een werking met focus op de beeldende kunst, theoretisch omkaderd en geplaatst in een landelijke en internationale context. Het centrum drijft op een stevig uitgebouwd programma met exposities, lezingen, workshops, screenings, concerten en residenties. Samenwerkingen met internationale curatoren en organisaties zorgen voor een stelselmatige vertakking van de werking in en buiten Europa. Op die manier ontstaat een dynamiek waarbij Netwerk zich inschrijft in een circulatie van kunstenaars en ideeën.
Het centrum beschikt een ruim, gerenoveerd, industrieel pand met een flexibel uitgebouwde infrastructuur: voor de kunstenaar een ideale omgeving om te experimenteren of te perfectioneren, voor de bezoeker om kunst te beleven en er over na te denken.
Zaterdag 5 Maart 2011 vanaf 14:00.
Muziek- en kunstenfestival:
Het KRAAK festival palmt dit jaar het volledige Netwerkgebouw in en wordt organisch geïntegreerd in de tentoonstelling. De organisatie trekt de kaart voor het radicale: fluxus avant-garde, freejazz, harde gitaarnoise, performance-improv, new age en outsiderblues. Naast bloedende oren zal u er een gezalfd muzikaal geweten aan overhouden: de zoete wetenschap dat u concerten hebt gezien van de meest relevante acts van het moment!
Info: Netwerk / centrum voor hedendaagse kunst heeft tot doel de nieuwste ontwikkelingen in de kunstwereld zichtbaar te maken en toe te lichten aan een zo groot mogelijk publiek.
Het ontwikkelt een werking met focus op de beeldende kunst, theoretisch omkaderd en geplaatst in een landelijke en internationale context. Het centrum drijft op een stevig uitgebouwd programma met exposities, lezingen, workshops, screenings, concerten en residenties. Samenwerkingen met internationale curatoren en organisaties zorgen voor een stelselmatige vertakking van de werking in en buiten Europa. Op die manier ontstaat een dynamiek waarbij Netwerk zich inschrijft in een circulatie van kunstenaars en ideeën.
Het centrum beschikt een ruim, gerenoveerd, industrieel pand met een flexibel uitgebouwde infrastructuur: voor de kunstenaar een ideale omgeving om te experimenteren of te perfectioneren, voor de bezoeker om kunst te beleven en er over na te denken.
Publicatie
De publicatie 'Private Spaces for Contemporary Art' presenteert vijftig belangrijke private musea en hun unieke architectuur, waarin de voornaamste hedendaagse kunstcollecties van over de hele wereld huizen. De laatste vijftien jaar hebben heel wat verzamelaars van hedendaagse kunst ervoor gekozen om hun eigen ruimte op te richten om hun collectie te tonen. Dit is de eerste publicatie die dit globaal fenomeen documenteert.
Auteur: Peter Doroshenko*
Info: www.rispolibooks.com
* Peter Doroshenko (1962) is een Amerikaans museumdirecteur van Oekraïense afkomst.
Hij groeide op in Chicago en studeerde in 1985 af aan de University of Wisconsin-Milwaukee (UWM) waar hij een BFA behaalde in schilderen en tekenen. Daarna was hij onder andere werkzaam bij het Whitney Museum of American Art in New York en het Contemporary Arts Museum in Houston, Texas.
In oktober 1996 werd Doroshenko de directeur van het UWM's Institute of Visual Arts en op 1 december 2003 volgde hij Jan Hoet op als directeur van het Gentse SMAK. Binnen een jaar, op 25 november 2004, werd hij daar ontslagen waarop een ruime groep rond bekende kunstenaars zoals Luc Tuymans zich hevig verzetten tegen zijn gedwongen vertrek. In april 2005 werd Doroshenko de directeur van het Baltic Centre for Contemporary Art in Gateshead (Engeland).
Sinds november 2007 is hij de artistieke leider van het Pinchuk Art Centre in de Oekraïense hoofdstad Kiev.
Peter Downsbrough en Bas Princen
In de Singel.
Van 3 maart tot 22 mei 2011
1. The Book(s) - Peter Downsbrough
De Amerikaan Peter Downsbrough (°1940, New Jersey, woont in Brussel) studeerde architectuur en kunst en is - samen met Robert Barry, Sol Lewitt en Lawrence Weiner - een conceptueel boekenkunstenaar van het eerste uur. Sinds het begin van de jaren zeventig verwerkt hij in zijn boeken tekst en lijntekeningen, later ook geografische kaarten en foto's van stedelijke ruimtes. Drijfveer achter zijn consistent en stringent oeuvre is het onderzoek naar de betekenis van 'place' (plaats). De uitgever, boekenverzamelaar en curator Guy Schraenen schreef al in 1993 over zijn publicaties: "Wij zouden over het nulpunt van het boek kunnen spreken, aangezien het zich in zijn meest eenvoudige vorm presenteert". De tentoonstelling biedt een overzicht van alle tot nog toe verschenen boeken - vierentachtig! - die Downsbrough sinds 1972 in samenwerking met uitgevers of in eigen beheer heeft gerealiseerd. Een boek over al zijn boeken becommentarieert dit indrukwekkend onderdeel van zijn artistieke loopbaan.
2. Reservoir - Bas Princen
De Nederlander Bas Princen (°1975, woont in Rotterdam) behoort tot een generatie van fotografen die op een eigenzinnige manier aansluit bij de 'New Topographics'. Dat is een groep van tien, inmiddels historische, landschapsfotografen - waaronder Robert Adams, Lewis Baltz, Stephen Shore, Bernd & Hilla Becher - die in 1975 (Princens geboortejaar!) met de gelijknamige tentoonstelling en publicatie in het George Eastman House in Rochester (USA) wereldwijd doorbraken. Terwijl zij afstand namen van een subjectief getinte fotografie in een poging de naakte werkelijkheid zo getrouw mogelijk weer te geven, objectiveert Princen de urbane ruimte op een vergelijkbare manier, maar met de nodige 'tongue in cheek'. Door de lens van Princen gezien krijgt anonieme stedelijke architectuur een haast magische en vaag surrealistische uitstraling.
Van 3 maart tot 22 mei 2011
1. The Book(s) - Peter Downsbrough
De Amerikaan Peter Downsbrough (°1940, New Jersey, woont in Brussel) studeerde architectuur en kunst en is - samen met Robert Barry, Sol Lewitt en Lawrence Weiner - een conceptueel boekenkunstenaar van het eerste uur. Sinds het begin van de jaren zeventig verwerkt hij in zijn boeken tekst en lijntekeningen, later ook geografische kaarten en foto's van stedelijke ruimtes. Drijfveer achter zijn consistent en stringent oeuvre is het onderzoek naar de betekenis van 'place' (plaats). De uitgever, boekenverzamelaar en curator Guy Schraenen schreef al in 1993 over zijn publicaties: "Wij zouden over het nulpunt van het boek kunnen spreken, aangezien het zich in zijn meest eenvoudige vorm presenteert". De tentoonstelling biedt een overzicht van alle tot nog toe verschenen boeken - vierentachtig! - die Downsbrough sinds 1972 in samenwerking met uitgevers of in eigen beheer heeft gerealiseerd. Een boek over al zijn boeken becommentarieert dit indrukwekkend onderdeel van zijn artistieke loopbaan.
2. Reservoir - Bas Princen
De Nederlander Bas Princen (°1975, woont in Rotterdam) behoort tot een generatie van fotografen die op een eigenzinnige manier aansluit bij de 'New Topographics'. Dat is een groep van tien, inmiddels historische, landschapsfotografen - waaronder Robert Adams, Lewis Baltz, Stephen Shore, Bernd & Hilla Becher - die in 1975 (Princens geboortejaar!) met de gelijknamige tentoonstelling en publicatie in het George Eastman House in Rochester (USA) wereldwijd doorbraken. Terwijl zij afstand namen van een subjectief getinte fotografie in een poging de naakte werkelijkheid zo getrouw mogelijk weer te geven, objectiveert Princen de urbane ruimte op een vergelijkbare manier, maar met de nodige 'tongue in cheek'. Door de lens van Princen gezien krijgt anonieme stedelijke architectuur een haast magische en vaag surrealistische uitstraling.
23 februari 2011
Luc Tuymans
1. Tentoonstelling van de schilder bij zijn vaste galerie in Antwerpen.
2. In de HUMO van 15 feb. 2011 nr. 07/3676 vind je een interview met de kunstenaar.
3. Retrospective, tot 8 mei in de Bozar.
Na een passage langs diverse Amerikaanse musea komt de retrospectieve van Luc Tuymans in de Brusselse Bozar eindelijk thuis. Met ‘Retrospective’, de eerste grote overzichtstentoonstelling van de Belgische schilder in ons land, houdt deze hedendaagse historieschilder ons een spiegel van onze maatschappij voor. Een van zijn zeldzame zelfportretten, ‘The Nose’ (2002), doet dienst als affichebeeld.
Toen het idee om de expo naar Brussel te halen twee jaar geleden tijdens een ontmoeting met Bozar-directeur Paul Dujardin in München concreet vorm kreeg, waarschuwde Tuymans de twee Amerikaanse curatoren al lachend: “Mijn werk in Europa presenteren zal voor jullie een hele ervaring zijn, want wij beschikken over echte architectuur”. Bij de opening van dit Brusselse luik kunnen de twee, Madeleine Grynsztejn en Helen Molesworth, alleen maar beamen dat de wisselwerking met de architectuur van Victor Horta de schilderijen een nog diepere dimensie verleent.
Voor de twee vrouwen vormde het opnieuw samenbrengen van de werken een waar titanenwerk. Meer dan zeven jaar reisde het duo in het spoor van de schilderijen de hele wereld rond. Uit de vijfhonderd werken selecteerden ze er in samenspraak met Tuymans zelf uiteindelijk een zeventigtal, die dateren uit de periode tussen 1978 en 2008. De kern van deze chronologisch opgebouwde expo wordt gevormd door vier grote reeksen, die misschien later nooit meer samen te zien zullen zijn. “De reconstructie van die series vind ik erg boeiend”, liet Tuymans op de persvoorstelling optekenen.
Mooie blanke man
De voor ons land in het algemeen – en de Brusselse context in het bijzonder - ongetwijfeld belangrijkste schilderijenreeks is 'Mwana Kitoko: Beautiful White Man', die over het Belgisch koloniaal verleden handelt. Een klein jaar na de festiviteiten rond vijftig jaar onafhankelijkheid van Congo zetten deze schilderijen ons opnieuw aan het denken over onze rol in Congo. “Dat Tuymans deze reeks in 2001 in het Belgische paviljoen op de Biënnale van Venetië toonde, was voor ons Amerikanen een openbaring. Het was bijna een belediging, maar getuigde van zijn engagement”, stelt Helen Molesworth.
Intussen zijn heel wat beelden uit de reeks uitgegroeid tot iconen. Zoals ‘Mwana Kitoko’ (2000), het portret van een piepjonge, in wit kostuum uitgedoste Boudewijn, en het portret ‘Lumumba’ (2000), de eerste democratisch verkozen, maar door het Belgisch establishment vermoorde premier van het land. Of ‘ The Mission’ (2000), waar zowel Lumumba als zijn politieke rivaal Joseph-Désiré Mobutu, school liepen.
Vadermoord
Door de presentatie in reeksen versterken de schilderijen elkaar, er ontstaan extra betekenislagen. Net om die diverse betekenisniveaus is het Tuymans te doen. Vaak lijken de werken op het eerste gezicht eerder banaal. Ze verbeelden een schijnbare leegte en evoceren een gespannen stilte. Het gebruik van non-kleuren, zoals Tuymans ze zelf noemt, draagt daartoe bij.
Ook schilderkunstig creëert Tuymans diverse lagen. Vaak zweven de ietwat wazige werken daardoor tussen figuratie en abstractie. Uit zijn omgang met die wisselwerking blijkt voor de curatoren zijn Europese afkomst. “Tuymans heeft nooit moeten afrekenen met het abstract expressionisme, hij heeft nooit vadermoord moeten plegen op Jackson Pollock”, stelt het duo.
In zijn oeuvre onderzoekt Tuymans beelden uit onze recente geschiedenis, hoe de massamedia daarmee omgaan en welke beelden tot iconen uitgroeien. Vaak zijn zijn schilderijen meer politiek geladen dan op het eerste gezicht lijkt. Zo vormt ‘The Flag’ (1995) een reactie tegen de overwinning van het toenmalige Vlaams Blok. Niet alleen heeft Tuymans de leeuw van zijn klauwen beroofd, ook de felle kleuren van de vlag zijn verdwenen. Het schilderij behoort tot de serie ‘Ad Random’, waarin Tuymans ietwat banale beelden uit ons dagelijkse bestaan samenbrengt.
Oppervlakkig proper
In de reeks ‘Proper’ neemt Tuymans de Amerikaanse politiek na 9/11 op de korrel. Op schilderijen als ‘Ballroom Dancing’ (2005), waarop een piekfijn uitgedost jong koppel samen danst, en ‘The Perfect Table Setting’ (2005), dat een mooi gedekte tafel verbeeldt, ziet alles er schijnbaar proper uit. Het is een façade, die Tuymans wil doorprikken. Ook het intussen in de Verenigde Staten tot een icoon verworden portret van Condoleezza Rice, ‘The Secretary of State’ (2005), behoort tot deze serie.
Tot slot roept Tuymans in de reeksen rond het Nazisme en de Holocaust via zijn schilderijen vragen op over het keurige beeld dat de Nazi’s aan de buitenwereld voorhielden. Zo gebruikt hij in ‘Our New Quarters’ (1986) het beeld van een postkaart, die de Nazi’s als propaganda inzetten. En ook de gevel op ‘K.Z.’ (1998) was een poging om de gruweldaden achter een mooie façade te verbergen. Hoe dieper je ingaat op het werk van Tuymans, hoe meer betekenislagen zich blootgeven.
Spiegel
Met deze ‘Retrospective’, die zijn belangrijkste themata bundelt, houdt deze historieschilder van de 21e-eeuw ons dus een spiegel van onze cultuur voor. Hij biedt ons een visueel equivalent van onze maatschappij. En net daarin ligt volgens de twee curatoren de sterkte van Tuymans. Die sterk maatschappelijke betrokkenheid maakt de tentoonstelling boeiend voor een groot publiek.
Bovendien breidt Tuymans met deze expositie een vervolg aan zijn relatie met Bozar. Die startte met een bezoek als student, liep over de weigering van zijn schilderijen voor de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst en kende een voorlopig einde met zijn opdrachten als curator van bijvoorbeeld ‘The State of Things. Brussels/Beijing’ (2009). Drie van de vier geweigerde schilderijen (namelijk ‘Our New Quarters’, ‘Schwarzheide’ en ‘La Correspondance’) prijken nu trouwens wél aan de muren van Bozar. Het kan verkeren.
Elien Haentjens
Bron: http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/retrospectieve-luc-tuymans-komt-thuis-in-bozar/article-1194953178516.htm#
2. In de HUMO van 15 feb. 2011 nr. 07/3676 vind je een interview met de kunstenaar.
3. Retrospective, tot 8 mei in de Bozar.
Na een passage langs diverse Amerikaanse musea komt de retrospectieve van Luc Tuymans in de Brusselse Bozar eindelijk thuis. Met ‘Retrospective’, de eerste grote overzichtstentoonstelling van de Belgische schilder in ons land, houdt deze hedendaagse historieschilder ons een spiegel van onze maatschappij voor. Een van zijn zeldzame zelfportretten, ‘The Nose’ (2002), doet dienst als affichebeeld.
Toen het idee om de expo naar Brussel te halen twee jaar geleden tijdens een ontmoeting met Bozar-directeur Paul Dujardin in München concreet vorm kreeg, waarschuwde Tuymans de twee Amerikaanse curatoren al lachend: “Mijn werk in Europa presenteren zal voor jullie een hele ervaring zijn, want wij beschikken over echte architectuur”. Bij de opening van dit Brusselse luik kunnen de twee, Madeleine Grynsztejn en Helen Molesworth, alleen maar beamen dat de wisselwerking met de architectuur van Victor Horta de schilderijen een nog diepere dimensie verleent.
Voor de twee vrouwen vormde het opnieuw samenbrengen van de werken een waar titanenwerk. Meer dan zeven jaar reisde het duo in het spoor van de schilderijen de hele wereld rond. Uit de vijfhonderd werken selecteerden ze er in samenspraak met Tuymans zelf uiteindelijk een zeventigtal, die dateren uit de periode tussen 1978 en 2008. De kern van deze chronologisch opgebouwde expo wordt gevormd door vier grote reeksen, die misschien later nooit meer samen te zien zullen zijn. “De reconstructie van die series vind ik erg boeiend”, liet Tuymans op de persvoorstelling optekenen.
Mooie blanke man
De voor ons land in het algemeen – en de Brusselse context in het bijzonder - ongetwijfeld belangrijkste schilderijenreeks is 'Mwana Kitoko: Beautiful White Man', die over het Belgisch koloniaal verleden handelt. Een klein jaar na de festiviteiten rond vijftig jaar onafhankelijkheid van Congo zetten deze schilderijen ons opnieuw aan het denken over onze rol in Congo. “Dat Tuymans deze reeks in 2001 in het Belgische paviljoen op de Biënnale van Venetië toonde, was voor ons Amerikanen een openbaring. Het was bijna een belediging, maar getuigde van zijn engagement”, stelt Helen Molesworth.
Intussen zijn heel wat beelden uit de reeks uitgegroeid tot iconen. Zoals ‘Mwana Kitoko’ (2000), het portret van een piepjonge, in wit kostuum uitgedoste Boudewijn, en het portret ‘Lumumba’ (2000), de eerste democratisch verkozen, maar door het Belgisch establishment vermoorde premier van het land. Of ‘ The Mission’ (2000), waar zowel Lumumba als zijn politieke rivaal Joseph-Désiré Mobutu, school liepen.
Vadermoord
Door de presentatie in reeksen versterken de schilderijen elkaar, er ontstaan extra betekenislagen. Net om die diverse betekenisniveaus is het Tuymans te doen. Vaak lijken de werken op het eerste gezicht eerder banaal. Ze verbeelden een schijnbare leegte en evoceren een gespannen stilte. Het gebruik van non-kleuren, zoals Tuymans ze zelf noemt, draagt daartoe bij.
Ook schilderkunstig creëert Tuymans diverse lagen. Vaak zweven de ietwat wazige werken daardoor tussen figuratie en abstractie. Uit zijn omgang met die wisselwerking blijkt voor de curatoren zijn Europese afkomst. “Tuymans heeft nooit moeten afrekenen met het abstract expressionisme, hij heeft nooit vadermoord moeten plegen op Jackson Pollock”, stelt het duo.
In zijn oeuvre onderzoekt Tuymans beelden uit onze recente geschiedenis, hoe de massamedia daarmee omgaan en welke beelden tot iconen uitgroeien. Vaak zijn zijn schilderijen meer politiek geladen dan op het eerste gezicht lijkt. Zo vormt ‘The Flag’ (1995) een reactie tegen de overwinning van het toenmalige Vlaams Blok. Niet alleen heeft Tuymans de leeuw van zijn klauwen beroofd, ook de felle kleuren van de vlag zijn verdwenen. Het schilderij behoort tot de serie ‘Ad Random’, waarin Tuymans ietwat banale beelden uit ons dagelijkse bestaan samenbrengt.
Oppervlakkig proper
In de reeks ‘Proper’ neemt Tuymans de Amerikaanse politiek na 9/11 op de korrel. Op schilderijen als ‘Ballroom Dancing’ (2005), waarop een piekfijn uitgedost jong koppel samen danst, en ‘The Perfect Table Setting’ (2005), dat een mooi gedekte tafel verbeeldt, ziet alles er schijnbaar proper uit. Het is een façade, die Tuymans wil doorprikken. Ook het intussen in de Verenigde Staten tot een icoon verworden portret van Condoleezza Rice, ‘The Secretary of State’ (2005), behoort tot deze serie.
Tot slot roept Tuymans in de reeksen rond het Nazisme en de Holocaust via zijn schilderijen vragen op over het keurige beeld dat de Nazi’s aan de buitenwereld voorhielden. Zo gebruikt hij in ‘Our New Quarters’ (1986) het beeld van een postkaart, die de Nazi’s als propaganda inzetten. En ook de gevel op ‘K.Z.’ (1998) was een poging om de gruweldaden achter een mooie façade te verbergen. Hoe dieper je ingaat op het werk van Tuymans, hoe meer betekenislagen zich blootgeven.
Spiegel
Met deze ‘Retrospective’, die zijn belangrijkste themata bundelt, houdt deze historieschilder van de 21e-eeuw ons dus een spiegel van onze cultuur voor. Hij biedt ons een visueel equivalent van onze maatschappij. En net daarin ligt volgens de twee curatoren de sterkte van Tuymans. Die sterk maatschappelijke betrokkenheid maakt de tentoonstelling boeiend voor een groot publiek.
Bovendien breidt Tuymans met deze expositie een vervolg aan zijn relatie met Bozar. Die startte met een bezoek als student, liep over de weigering van zijn schilderijen voor de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst en kende een voorlopig einde met zijn opdrachten als curator van bijvoorbeeld ‘The State of Things. Brussels/Beijing’ (2009). Drie van de vier geweigerde schilderijen (namelijk ‘Our New Quarters’, ‘Schwarzheide’ en ‘La Correspondance’) prijken nu trouwens wél aan de muren van Bozar. Het kan verkeren.
Elien Haentjens
Bron: http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/retrospectieve-luc-tuymans-komt-thuis-in-bozar/article-1194953178516.htm#
David Claerbout
Overzichtstentoonstelling van de kunstenaar in Wiels.
Deze eerste grote overzichtstentoonstelling van David Claerbout in België, toont verschillende nieuwe video-installaties en een overzicht van bestaand werk, naast andere media. Hoewel de Belgische kunstenaar werd opgeleid tot schilder, werkt hij vooral met video-, film- en fotografische installaties. In zijn werk concentreert hij zich op het onderscheid tussen bewegende en stilstaande beelden, op projecties waar de tijd lijkt stilt te staan en op het onvermogen om met bewegende beelden de ‘evoluerende werkelijkheid’ te vatten.
David Claerbout, Vietnam, 1967, near Duc Pho (reconstruction after Hiromishi Mine), 2001. Courtesy the artist and galleries Micheline Szwajcer, Yvon Lambert, and Hauser & Wirth
Claerbout’s werk wordt gekarakteriseerd door traagheid en precisie, door het ontrafelen of het bevriezen in de tijd, door de analyse van de klassieke en conventionele verhaallij, en het benadrukken van klank en beeld. In zijn grootbeeldprojecties wordt de toeschouwer deel van het werk. Claerbout hanteert de filmtaal om begrippen als beeld, representatie, tijd en ruimte op te roepen en te visualiseren. David Claerbout, werd geboren in 1969 te Kortrijk. Hij woont en werkt in Antwerpen.
Deze eerste grote overzichtstentoonstelling van David Claerbout in België, toont verschillende nieuwe video-installaties en een overzicht van bestaand werk, naast andere media. Hoewel de Belgische kunstenaar werd opgeleid tot schilder, werkt hij vooral met video-, film- en fotografische installaties. In zijn werk concentreert hij zich op het onderscheid tussen bewegende en stilstaande beelden, op projecties waar de tijd lijkt stilt te staan en op het onvermogen om met bewegende beelden de ‘evoluerende werkelijkheid’ te vatten.
David Claerbout, Vietnam, 1967, near Duc Pho (reconstruction after Hiromishi Mine), 2001. Courtesy the artist and galleries Micheline Szwajcer, Yvon Lambert, and Hauser & Wirth
Claerbout’s werk wordt gekarakteriseerd door traagheid en precisie, door het ontrafelen of het bevriezen in de tijd, door de analyse van de klassieke en conventionele verhaallij, en het benadrukken van klank en beeld. In zijn grootbeeldprojecties wordt de toeschouwer deel van het werk. Claerbout hanteert de filmtaal om begrippen als beeld, representatie, tijd en ruimte op te roepen en te visualiseren. David Claerbout, werd geboren in 1969 te Kortrijk. Hij woont en werkt in Antwerpen.
Alice Gallery
www.alicebxl.com
Interessante galerie in Brussel. Alice Gallery is gericht op graphic design, urban culture, fotografie, graffiti, mode en illustrate.
Interessante galerie in Brussel. Alice Gallery is gericht op graphic design, urban culture, fotografie, graffiti, mode en illustrate.
Abonneren op:
Posts (Atom)