'Sutra' door Sidi Larbi Cherkaoui

Sidi Larbi Cherkaoui ©Knol

Sidi Larbi Cherkaoui, een internationaal bekend Vlaams-Marokkaans choreograaf, danser en regisseur van menige voorstellingen.

De Vlaams-Marokkaanse danser, geboren en getogen in Hoboken, ontwikkeld een resem aan dansstijlen en technieken. Zijn werken zijn gekenmerkt door het vernieuwende karakter en de intensiviteit ervan, wat zijn medecollega’s op het podium niet ontgaat, het is een enorme fysieke uitdaging.

In 2007 is de vermoeiende productie van het stuk ‘Sutra’ van start gegaan, wat letterlijk voor de leer van Boeddha staat. De oorsprong van dit werk ligt in de Monnikentempel in Henan, in China, waar Sidi naartoe ging om te herbronnen en tot rust te komen. Hij heeft daar de leider van de tempel leren kennen en die stelde voor om iets te proberen met de monnikenjongeren. De leider zelf is ook een artiest, hij houdt van kalligrafie en muziek maken. De gedachte dat Sidi choreograaf was intrigeerde hem.

Sidi leerde hoe de krijgers van de tempel in elkaar zaten, kungfu is voor het lichaam tot rust te brengen en meditatie voor de geest tot rust te brengen, die twee zijn erg met elkaar verbonden. Ook het aandeel van de tempel in de religie is ontzettend groot. Wat Sidi ginds zag vond hij ontzettend boeiend… Hij had inzicht als danser in beweging en hij begon mee hun stijlen te vernieuwen en te hervormen zonder de oorsprong en anciënniteit ervan te veranderen. De krijgers zelf waren willend om een nieuwe stap te zetten in hun stijl.

In het stuk zien we jongens van gemiddeld rond de 20 jaar, de jongste is echter 11 jaar, we merken meteen dat gevechtskunst bij deze jongens er van kleins af aan bij hoort. Er is in hun cultuur iets heel fysieks aanwezig. De tocht naar Europa is voor deze jongens een ontdekkingstocht, een visum krijgen voor China te verlaten is echter heel moeilijk waardoor hun beeld over het Westen beperkt is, Sidi probeert hen enkele dingen te leren kennen.

De voorstelling is een waar spektakel, het is adembenemend hoe de bewegingen in elkaar overvloeien. In hun lichaam komen de houdingen heel sierlijk en natuurlijk over. Het idee om houten dozen in het spel te brengen van de scenograaf, Antony Gormley, is buitengewoon. Er komt een soort van schaakspel tot stand.
Het feit dat alles zo vloeiend verloopt en het plaatje klopt komt mede door de muziek, die Szymon Brzóska, een Poolse componist, speciaal voor dit stuk componeerde.

Inhoudelijk probeert Sidi het cliché van de individuele Westerling tegenover de Oosterlingen als groep te doorbreken naarmate de voorstelling vordert. Doorheen de voorstelling merken we het individu amper nog op, het is één groep. Sidi’s doel is de gemeenschappelijke factoren te bezien, hij probeert alles te verzoenen met elkaar. Het ene en het andere komt overeen.

“Ik ben man, Belg, Marokkaans, Vlaams, Belgisch, homo, danser, blank, workaholic, getatoeëerd.” Citaat van Sidi Larbi Cherkaoui uit een radio-uitzending van Klara.

Bronnen:
- Klara, De mannen van het Oosten, radio-programma
- Één, Jonge krijgers in "Sutra", radio-programma

Door Nils Bogaerts